Sport kao aktivnost je prihvaćen od strane svih religija. Incidenti u sportskim objektima postali su sve češći. Postali smo svedoci promovisanja rasističkih parola kako od strane publike tako i od strane sportista. Sa istorijske tačke gledišta, veza između religije i sporta je prisutna svaki dan. Verski objekti (crkve, hramovi, sinagoge i džamije) imaju ulogu okupljanja velikog broja ljudi, kao što to danas čine sportski objektu (stadioni, dvorane, bazeni). Vernici pevaju verske pesme, dok navijači pevaju navijačke pesme. Navijači nose obeležja i zastave svojih klubova ili nacionalnih timova dok vernici nose verska obeležja. Kada je neizvesan rezultat ili se šutiraju penali koji treba da odluče pobednika navijači se mole Bogu za pobedu kao što to rade vernici u verskim objektima.
U XXI veku sukobi između država najčešće su uzrokovani verskim i političkim razlozima. To je razlog zašto FIFA i UEFA izbegavaju organizovanje mečeva u kvalifikacijama između zemalja koje su u verskim ili etničkim sukobima kao što su Turska-Jermenija, Gibraltar-Španija, Rusija-Gruzija, Jermenija-Azerbejdžan. U nekim zemljama, religija je zabranila ženskoj populaciji da se bavi sportom jer su njihovi verslki lideri smatrali da njihova vera to ne dozvoljava. Saudijska Arabija, Katar i Brunej su poslednje zemlje koje su dozvolile ženama da se takmiče na Olimpijskim igrama u Londonu 2012. godine. Veliki broj sportsta kao i sportskih navijača se izjašnjava vernicima koji veruju u više sile i natprirodne moći. Prema istraživanju iz 2014. godine koje je sproveo Public Religion Research Institute, 50% američkih navijača vidi natprirodne sile u sportu, između 21-33% navijača se moli Bogu da njihov tim pobedi, od 18-31% veruje da je njihov tim uklet, dok 18-25% izvodi ritual pre ili za vreme utakmice. Procentualno gledano, jedan od pet sportskih navijača veruje da Bog ima ulogu u odlučivanju krajnjeg ishoda sportskog takmičenja (Cox, Rivera,Jones (2014).
Širom sveta, možemo da primetimo da većina sportista svoj uspeh pripisuje religiji. Sve je više sportista koji se posle postignutog pogotka prekrste ili dižu ruke ka nebu kao gest zahvaljivanja Bogu koji im je pomogao. Sportisti imaju običaj da se prekrste ili poklone u znak poštovanja i zahvalnosti prema Bogu, smatrajući ga glavnim uzrokom svojih uspeha. Mnogi sportisti veruju da su nepobedivi jer imaju svog Boga uz sebe. Američki bokser Muhamed Ali je pred meč sa Džordžom Formanom 1974. godine izjavio: Kako mogu da izgubim kada imam Alaha uz sebe. (BBC, 2011) Jedan od najboljih fudbalera svih vremena, Dijego Armando Maradona je u čuvenoj utakmici sa Engleskom postigao odlučujući gol rukom, koju su mediji kasnije nazvali Hand of God (Božja ruka).
Autor teksta:
dr Igor Radošević. profesor na FFKMS, jedini fakultet za sport na Univerzitetu Singidunum
Izvori:
Religion and sport: Do prayers help players? BBC News Magazine, May, 2011.
http://www.bbc.com/news/magazine-13575702
Cox, D., Rivera, J.N., Jones, R, Half of American Fans See Supernatural Forces at Play in Sports, Public Religion Research Institute, Jan, 2014 http://publicreligion.org/research/2014/01/jan-2014-sports-poll/#.Vt20lporKt8